Taras drewniany w cieniu – jakie drewno wybrać?

Taras drewniany w cieniu wymaga wyboru gatunków o wysokiej odporności na wilgoć i słabsze nasłonecznienie. W cieniu drewno powoli wysycha, co sprzyja rozwojowi grzybów i pleśni. Optymalny wybór gatunku minimalizuje ryzyko deformacji i zapewnia trwałość konstrukcji. Właściwy dobór drewna pozwoli cieszyć się tarasem przez lata.

Dlaczego taras w cieniu potrzebuje specjalnego drewna?

Cień ogranicza odparowywanie wilgoci z powierzchni drewna. Długotrwała wilgoć sprzyja powstawaniu mikroorganizmów i pleśni. Drewno łagodnie butwieje, co wpływa na estetykę i wytrzymałość tarasu.
W ograniczonym nasłonecznieniu drewno nie nagrzewa się wystarczająco, by otworzyć pory. Utrzymanie wilgoci wewnątrz struktury zwiększa ryzyko gnicie. Regularne olejowanie w cieniu wymaga częstszej konserwacji.
Bezprawne gatunki o niskiej gęstości mogą pękać i rozsychać się nierównomiernie. Woda zatrzymana w porach prowadzi do powstawania wykwitów i przebarwień. W cieniu najlepsze są gatunki egzotyczne lub modyfikowane termicznie.

Jakie cechy drewna są kluczowe w cieniu?

Odporność na pleśń i grzyby powinny przekraczać trzy stopy słupowe. Gatunki o naturalnych olejach w strukturze, jak teak, ograniczają wchłanianie wody. Drewno stabilne wymaga niskiego skurczu i pęcznienia.
Gęstość drewna powyżej 800 kg/m³ zapobiega deformacjom. Wysoka gęstość wiąże się z twardością i odpornością mechaniczną. Drewno cięższe schnie wolniej, ale zachowuje trwałość.
Odporność biologiczna klasy III lub wyższej gwarantuje ochronę w trudnych warunkach. Gatunki egzotyczne osiągają klasę trwałości IV bez chemicznej impregnacji. To klucz do długowieczności tarasu w cieniu.

Najlepsze gatunki egzotyczne do cienia

Teak (teczyna) jest ceniony za naturalne oleje, chroniące przed wilgocią. Jego stabilna struktura minimalizuje pękanie i powstawanie szczelin. Taras z teaku wymaga jedynie regularnego płukania czystą wodą.
Ipe (lapacho) posiada wyjątkową twardość i odporność biologiczną. Wytrzymałość przekracza wiele gatunków europejskich. Ipe zachowuje kształt nawet w stałej wilgoci i cieniu.
Cumaru oferuje estetyczne, ciepłe odcienie i doskonałą trwałość. Drewno to starzeje się, zyskując srebrny patynowy sznyt. Cumaru cechuje niska nasiąkliwość i odporność na grzyby.

Gatunki krajowe dla cienistych tarasów

Modrzew syberyjski wyróżnia się naturalną odpornością na warunki atmosferyczne. Jego wytrzymałość biologiczna odpowiada klasie II. Modrzew dobrze znosi zmienne warunki wilgotności i temperatur.
Dąb europejski cechuje się wysoką gęstością i trwałością. Drewno dębu wymaga konserwacji, lecz odwdzięcza się długowiecznością. Idealny do cienistych miejsc po impregnacji olejami UV-ochronnymi.
Thermo drewno iglaste, jak świerk termowany, zyskuje odporność na pleśń i stabilność. Proces termizacji ogranicza zdolność drewna do pochłaniania wody. Taras z thermo drewna zachowuje niski skurcz i trwałość.

Impregnacja i konserwacja w cieniu

Olejowanie tarasu co sześć do dziewięciu miesięcy chroni drewno przed wilgocią. Naturalne oleje penetrują głębiej, zabezpieczając włókna. Regularna konserwacja przywraca kolor i zapobiega szarości.
Ochronne powłoki UV wspierają stabilność kolorów i chronią przed pleśnią. W cieniu filtry UV minimalizują degradację ligniny. Warstwa ochronna zmniejsza częstotliwość odświeżania drewna.
Czyszczenie myjką ciśnieniową raz w roku usuwa nagromadzony brud. Niskie ciśnienie chroni strukturę drewna. Po czyszczeniu należy nałożyć nową warstwę oleju lub impregnatu.

Montaż tarasu w cieniu – na co zwrócić uwagę?

Podłoże powinno być dobrze wypoziomowane i osuszone. Montaż na legarach zapewnia wentylację spodniej strony desek. Odpływ wody musi być płynny, by uniknąć zastojów wilgoci.
Zaleca się stosowanie legarów z drewna egzotycznego lub legarów aluminiowych. Aluminium nie gnie się i odpornie znosi wilgoć. Legary egzotyczne zwiększają naturalną całość konstrukcji.
Mocowania ze stali nierdzewnej zapobiegają korozji i odbarwieniom plam. Wkręty i klamry powinny być dopasowane do gatunku drewna. Systemy montażowe bez widocznych łączników zwiększają estetykę.

Podsumowanie

Taras drewniany w cieniu wymaga starannego doboru gatunku drewna o wysokiej gęstości i naturalnej odporności. Egzotyczne gatunki, jak teak, ipe oraz cumaru, sprawdzą się doskonale w ograniczonym nasłonecznieniu.
Krajowe termodrewno i dąb to alternatywy po odpowiedniej obróbce. Regularna impregnacja, czyszczenie i prawidłowy montaż gwarantują trwałość. Taras w cieniu będzie służył przez dekady przy minimalnych nakładach konserwacyjnych.

 

 

Autor: Patrycja Maciejewska